Over Ingrid Herrebrugh

Via het 7-jarige meisje dat poppenkleertjes maakte op de trapnaaimachine van haar moeder, het zelf kleding gaan maken en ontwerpen tot oude eetkamerstoelen vernieuwen door te verven en opnieuw te bekleden, gordijnen maken etc. tot voor de eigen boot kussens, huik(en), spatzeilen en hoezen voor de stootwillen, ik ben al mijn hele leven achter de naaimachine bezig geweest, gewoon omdat dat mijn grootste hobby was en is.

Vrienden adviseerde me om daar mijn werk van te maken gewoon omdat ze in de zeilmakerswereld zaten te springen om capabele mensen. Ik had na 30 jaar boekhouding de cijfertjes wel zo’n beetje gehad en heb de stoute schoenen aangetrokken en me gemeld bij Jelle Leidekker, chef van de zeilmakerij van Dekker Watersport in Zaandam. Hij kende me als klant wel, want ik kocht het zeilmakersmateriaal altijd bij de zeilmakerij van Dekker Watersport en hij wilde me wel een maandje de kans geven om het te proberen, onder het gezegde: “kijken of je het werk echt zo leuk blijft vinden als er druk achter staat omdat klanten niet lang willen/kunnen wachten.”

Ik ben begonnen met eenvoudige klusjes, grindzakken, eenvoudige hoesjes e.d. en al gauw had Jelle door dat ik best wel meer in mijn mars had, dus mocht ik dekzeiltjes voor de kleinere bootjes maken. De mallen waren standaard, er waren ongeveer 4 verschillende mallen/maten en in het begin deed ik er 2x zolang over als dat ervoor stond. Maar algauw ging dat sneller en zat ik op een standaard tijd voor het maken van een dekzeil(tje). Langzaam aan vroeg Jelle of ik ook reparatie aan jachtzeilen aandurfde, daar had ik totaal geen moeite mee want ik vond het werk steeds leuker worden! In het begin kwamen alleen nog klanten met zeilen van max. rond de negen meter hijs omdat de grotere zeilen in het verleden geweigerd werden omdat ze te zwaar waren om te handelen voor de persoon die deze reparaties uitvoerde.

Ik had geen moeite met de grotere zeilen en algauw kwamen de grotere zeilen ook aangeleverd. Het enige zeil wat ooit geweigerd werd was het grootzeil van een klipper (door Jelle want hij vond dat deze echt te groot was voor mijn persoontje).

Omdat ik zelf (samen met mijn man) al jaren zeil weet ik wat een zeil moet doorstaan en als er een schade is kan ik vaak herleiden waar het door komt en houd daar rekening mee met reparatie.

Een UV-strook opzetten (maar wel in de lijn van het achterlijk! het oog wilt ook wat) Luftape aanzetten en eventueel het zeil inkorten, in een spinaker zelfs hele banen vervangen omdat de scheuren te groot waren om mooi te repareren, van een dubbele Bolle Jan twee zeilen maken, een rif plaatsen werd een fluitje van een cent, zelfs een Dutchman systeem is al eens een keer door mij geplaatst.

Ik heb 8 jaar gewerkt bij de zeilmakerij van Dekker Watersport in Zaandam, waar ik in die jaren de fijne kneepjes van het vak geleerd heb, Jelle was een goede leermeester. Het viel me zwaar dat ik mijn ontslag nam in juni 2010.

Na een paar maanden begon het bloed echter weer te kriebelen, ik miste het werk en het contact met de klanten enorm, ik had zoveel plezier in het werk al die jaren gehad, dat ik de mogelijkheid om mijn eigen zeilmakerij te openen met beide handen aangreep op het moment dat er een leuke en goede locatie op mijn pad kwam.

Na 8 weken hard zwoegen (en zonder hulp van anderen was dat niet gelukt) kon op 8 januari 2011 de officiële opening van de zeilmakerij de Zeilerij gehouden worden.